๏มีดวงใจเพียงหนึ่งดวงติดบ่วงรัก

เกินจะหักใจข่มอารมณ์ได้

เฝ้าคิดถึงคะนึงหาทุกคราไป

มันหวั่นไหวอ้างว้างอย่างเหลือเกิน

๏ไม่คิดว่าเวลานี้จะมีได้

เสียงหัวใจอึดอัดด้วยขัดเขิน

บอกตัวเองพร้อมรับความยับเยิน

หากเพลิดเพลินไขว่คว้าเธอมาครอง

๏ต้องระทมขมขื่นฝืนก้มหน้า

เมื่อรู้ว่าตัวเขามีเจ้าของ

ทั้งที่รู้หัวใจยังใฝ่จอง

อยากหมายปองเป็นคู่อยู่ร่วมกัน

๏รู้ตัวดีหัวใจนั้นไร้สิทธิ์

เกินห้ามจิตหักอาลัยอย่าใฝ่ฝัน

เหมือนคมมีดกรีดกลางหว่างชีวัน

แล้วปล่อยมันให้บาดจนขาดใจ๚ะ

…รอยพิมพ์…

๑๓  มกราคม  ๒๕๕๕