๏มีดวงใจเพียงหนึ่งดวงติดบ่วงรัก
เกินจะหักใจข่มอารมณ์ได้
เฝ้าคิดถึงคะนึงหาทุกคราไป
มันหวั่นไหวอ้างว้างอย่างเหลือเกิน
๏ไม่คิดว่าเวลานี้จะมีได้
เสียงหัวใจอึดอัดด้วยขัดเขิน
บอกตัวเองพร้อมรับความยับเยิน
หากเพลิดเพลินไขว่คว้าเธอมาครอง
๏ต้องระทมขมขื่นฝืนก้มหน้า
เมื่อรู้ว่าตัวเขามีเจ้าของ
ทั้งที่รู้หัวใจยังใฝ่จอง
อยากหมายปองเป็นคู่อยู่ร่วมกัน
๏รู้ตัวดีหัวใจนั้นไร้สิทธิ์
เกินห้ามจิตหักอาลัยอย่าใฝ่ฝัน
เหมือนคมมีดกรีดกลางหว่างชีวัน
แล้วปล่อยมันให้บาดจนขาดใจ๚ะ
…รอยพิมพ์…
๑๓ มกราคม ๒๕๕๕